Gnocchi z masłem rozmarynowym i z grzybami leśnymi

 

Smashed potatoes, czyli poznańskie pyry z gzikiem wersja 2.0

Marchewkowe gnocchi „cheddar e pepe” ze skwarkami z chorizo

 

Massaman curry z wołowiną - kaeng matsaman neua - มัสมั่นเนื้อ

 

Pierogi ruskie z batatem i kurkami

Zupa - krem z topinambura z batatem i oliwą truflową

Mówią o nim "zapomniane warzywo". Myślę sobie, jakie zapomniane? Sięgam pamięcią daleko, najdalej, jak potrafię, a tam... topinambura ani śladu. W końcu parę lat żyję na tym świecie, a pamięć jeszcze mi nie nawala. Moja babcia uprawiała wszystkie warzywa, jakie rosły w naszej strefie klimatycznej, łącznie z innymi, uznawanymi za zapomniane, w tym skorzonerę. Topinambura nie uprawiała. Kto w takim razie zapomniał o topinamburze? Sięgam więc samiwieciegdzie - do źródeł, które wiedzą wszystko. No i proszę, okazuje się, że o topinamburze zapomniano już w XVII wieku, czyli wiele pokoleń babć przed moją babcią. Kto i dlaczego go przywrócił do życia, o tym nie znalazłam, ani słowa, ale mam taką teorię, że zrobili to Francuzi, bo oni po pierwsze: znają się na rzeczy (na rzeczy kulinarnej rzecz jasna),  po drugie: mają w swojej kuchni mnóstwo dań z topinambura, po trzecie: nazwa tego warzywa aż prosi się, żeby ją wymawiać z francuska, z akcentem na ostatnią sylabę: topinamBUR. Proszę bardzo: zupa - krem z topinambura, czyli ze słonecznika bulwiastego, czyli z podziemnej gruszki.

Krem z kurek z batatem i oliwą truflową

Kremowa zupa z dyni i batatów z nutą pomarańczową, sezamem i chipsami

Kremowa zupa z białych warzyw

Krem z kalafiora i słodkich ziemniaków z pesto kolendrowym i lekko orientalną nutą

Pyra z gzikiem, czyli pieczony ziemniak z ziołowym serkiem do grillowanego mięsa

Pyry z gzikiem, to ikona poznańskiej kuchni regionalnej. Mnie kojarzy się z piątkowymi obiadami z dzieciństwa. Klasyczne pyry z gzikiem, to po prostu ziemniaki ugotowane w mundurkach z odrobiną masła, a do tego twarożek z młodą cebulką. Trudno o coś prostszego, a jakie to pyszne! Klasyczna forma tego dania przetrwała u mnie w domu do dzisiaj i nadal jest przyjmowana z entuzjazmem, ale na potrzeby kuchni grillowej opracowałam adaptację, którą przedstawiam poniżej.

Składniki:

Duże, zgrabne ziemniaki jednakowej wielkości (1-2 na osobę)

500g serka homogenizowanego

150 ml kremówki

2-3 łyżki greckiego jogurtu naturalnego

Po 1 łyżce drobno posiekanej pietruszki, koperku i szczypiorku

Sól

Sok z ½ cytryny

Sposób przygotowania:

 Serek przełożyć do miski, wymieszać, dodać ubitą kremówkę, jogurt, posiekane zioła, ok. 1 łyżki soku z cytryny i sól do smaku. Gzik gotowy!  Wstawić do lodówki.

Ziemniaki wyszorować, każdy osobno zawinąć w folię aluminiową, położyć na rozgrzanym grillu na długo przed włożeniem mięsa. Ziemniaki trzeba często obracać, żeby się równo piekły, co trwa 30-40 minut w zależności od ich wielkości. Jeżeli chcemy trochę przyspieszyć ten proces, można je najpierw ugotować do połowy, żeby były jeszcze twarde, ale już nie surowe, zawinąć w folię i położyć na grillu, wówczas dopiekanie trwa znacznie krócej niż pieczenie od zera. Upieczone ziemniaki przekroić na połowę razem z folią, w środek nałożyć potężną łyżkę gziku i podawać razem z mięsem z grilla. Sama nie wiem, co lepsze, czy to mięso, czy pyra z gzikiem, bo dzięki dodatkowi ubitej śmietany i jogurtu gzik jest puszysty i lekki jak piórko, a pieczony ziemniak pachnie ogniskiem, razem rewelacja...